Veerle (°1959, Dworp) Verheylewegen begon reeds in de jaren ’80 met schilderen, een drang die ontstond vanuit het reizen en het willen documenteren van wat ze zag. Ze transponeerde haar vakantiefoto’s en andere inspirerende beelden naar het schildersdoek. Naarmate haar techniek zich perfectioniseerde, werden de werken steeds realistischer van uitzicht, maar door haar productiviteit voelde ze na verloop van tijd een limiet te hebben bereikt binnen dit genre. Ze besloot zich in te schrijven aan de Academie voor Beeldende Kunsten van Anderlecht waar ze stap voor stap volledig brak met het figuratieve, terwijl de alledaagse werkelijkheid wel de grootste inspiratiebron bleef. Dit resulteerde in zowel schilderijen als collages van geabstraheerde stillevens of stadsgezichten.

Hoewel haar meest recente werken veraf lijken te staan van deze abstractie, is dit experimenteren met verschillende technieken cruciaal geweest voor het komen tot een eigen stijl. Het leren kijken naar de essentie heeft Veerle ertoe geleid zich de afgelopen jaren opnieuw te laten inspireren door wat haar echt nauw aan het hart ligt

Schilderen is momenteel voor haar het weergeven op doek van sfeerbeelden.